Επισκεφτήκαμε το θωρηκτό Αβέρωφ

Όλοι περιμέναμε πως και πως αυτήν την εκπαιδευτική εκδρομή. Είχαμε μεγάλη χαρά, ενθουσιασμό και αγωνία για την επίσκεψή μας στο μεγαλύτερο πολεμικό πλοίο της Ελλάδας, στο θωρηκτό «Αβέρωφ»!

Ήταν Τετάρτη πρωί 22 Νοεμβρίου του 2017. Ο καιρός ήτανε τέλειος. Με το που κτύπησε το κουδούνι και κάναμε την προσευχή μας όλα τα άλλα παιδιά μπήκαν στις τάξεις τους. Εμείς, η Ε΄ τάξη μείναμε στο προαύλιο του σχολείου για να αναχωρήσουμε για το λιμάνι της Θεσσαλονίκης.  Περίπου στις 8:30 το πρωί ξεκινήσαμε χαρούμενοι και περίεργοι γι’ αυτό που θα βλέπαμε.

Μόλις φτάσαμε στο λιμάνι αντικρίσαμε το θωρηκτό. Ήταν γκρι με τρία πυροβόλα όπλα επάνω στο σκάφος. Από μακριά μας φάνηκε μικρό αλλά αργότερα όταν ανεβήκαμε επάνω στο καράβι αλλάξαμε γνώμη.

Κάθε τμήμα θα έμπαινε στο πλοίο με το δικό του ξεναγό, έναν ναύτη. Ο δικός μας ξεναγός ήταν ο κύριος Πέτρος. Φορούσε ένα ριγέ μπλουζάκι, ένα σκούρο μπλε σακάκι και μπλε παντελόνι και στο κεφάλι του είχε ένα άσπρο καπέλο που έγραφε: Θ/Κ ΑΒΕΡΩΦ.

Με το ανεβήκαμε στην κουπαστή του πλοίου αντικρίσαμε πίσω από την δεύτερη μεγαλύτερη ελληνική σημαία που υπάρχει τον χιονισμένο Όλυμπο και το δαχτυλίδι του Δία. Μπαίνοντας στο εσωτερικό του πλοίου  συναντήσαμε ένα εκκλησάκι, του Αγίου Νικολάου. Παλαιότερα αυτή η αίθουσα ήταν η πυριτιδαποθήκη του πλοίου.

Μετά βρεθήκαμε σ’ ένα χώρο με πολλές αιώρες και σχοινιά.  Οι ναύτες κοιμόντουσαν στις αιώρες για να πιάνουν λιγότερο χώρο. Εδώ αξίζει να σας πω πως σε καιρό πολέμου επάνω στο πλοίο υπήρχαν 1.500 στρατιώτες. Ο κυβερνήτης του πλοίου βέβαια είχε το δικό του δωμάτιο και το δικό του λουτρό.

Μέσα στο πλοίο υπήρχαν διάφορα ιστορικά αντικείμενα, ένα τεράστιο τιμόνι, ένα γιγάντιο κλειδί της μηχανής, όργανα μέτρησης και υπολογισμού της απόστασης βολή, μία μάσκα δύτη, χειρόγραφες σημειώσεις του Α΄ μηχανικού, το πυροβόλο που μπορούσε να στοχεύσει έως 17 χιλιόμετρα, ναυτικές στολές, στολές της φιλαρμονικής του πλοίου, ένα φούρνο, ένα γιγάντιο τηγάνι

Ο κύριος Πέτρος μας είπε πολλές λεπτομέρειες για την ιστορία του πλοίου. Ότι το πλοίο έχει 140 μέτρα μήκος, 27 μέτρα πλάτος και ζυγίζει 10.000 τόνους. Μας είπε επίσης ότι κατασκευάστηκε το 1908 στο Λιβόρνο  της Ιταλίας και πως αρχικά ήτανε να πουληθεί στη Βραζιλία. Μετά όμως το διεκδίκησαν η Τουρκία και η Ελλάδα, για να πουληθεί εντέλει στη χώρα μας για 23.650.000 δραχμές. Τα 8.000.000 δραχμές τα πρόσφερε ο Γεώργιος Αβέρωφ γι’ αυτό και το πλοίο πήρε το όνομά του.

Μας είπε επίσης πως το Θωρηκτό Αβέρωφ συμμετείχε στον Παγκόσμιο Πόλεμο, στους Βαλκανικούς πολέμους και στον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο και χάρη σε αυτό το Αιγαίο παρέμεινε όλα αυτά τα χρόνια ελεύθερο. Η σκέψη αυτή με έκανε να νιώσω πολύ περήφανος για την πατρίδα μου και για τους προγόνους μου. Σκέφτηκα επίσης πως εμείς οι Έλληνες πρέπει πάντα να  τιμούμε την πατρίδα μας, την παράδοσή μας και την Ορθοδοξία.

Στο τέλος της επίσκεψης νιώσαμε σαν να είχαμε κάνει ένα ταξίδι στο παρελθόν. Είδαμε με τα μάτια μας πως είναι να είσαι επάνω σ’ ένα πολεμικό καράβι και με τη φαντασία μας είδαμε τους αξιωματικούς να διατάζουν τους ναύτες να ανέβουν στο κατάστρωμα, να οπλίσουν τα πυροβόλα, να μεταφέρουν το κάρβουνο…

Κάποια στιγμή άκουσα από το γουόκι τόκι του κύριου Πέτρου κάποιον να λέει: Ξενάγηση  ένα, τέλος», και τότε κατάλαβα πως δυστυχώς είχε έρθει η ώρα να φύγουμε.

Εύχομαι τα ελληνικά πολεμικά πλοία που αντικατέστησαν το Θωρηκτό Αβέρωφ να μην χρειαστεί να συμμετέχουν σε κάποιο πόλεμο, και απλά να γίνουν και αυτά στο μέλλον μουσεία και να χρησιμοποιούνται μόνο για εκδρομές και για φιλανθρωπικούς σκοπού.

Κοτζαγεώργης Παναγιώτης

Δέσποινα Κομνηνού

Πολυδεύκης Γρηγοριάδης

Μαθητές του Ε1